32 καλοκαίρια και δεν έχω έχω χορτάσει ακόμη κάθε γωνία της πόλης που μετράει μια ιστορία 3500 ετών. Μια πόλη χτισμένη αμφιθεατρικά στις πλαγιές ενός λόφου γεμάτου πεύκα όπου δεσπόζει το ενετικό κάστρο.
Στο πέρασμα των αιώνων στα διαζώματα του χτίστηκε η πόλη του Θερβάντες, περπατώντας στις ανθισμένες αυλές θαρρείς πως θα τον δεις να γράφει τον Δον Κιχώτη του. Οι βραχίονες του κάστρου αγκαλιάζουν την πόλη και καταλήγουν στο γραφικό λιμάνι που σχεδόν ακόμη μυρίζει μπαρούτι.
Βόλτα στο Βενετσιάνικο κάστρο λοιπόν από το λιμάνι με στάση στον Πύργο του Μπότσαρη που φιλοξενεί ενδιαφέρουσες εκθέσεις.
Παγωτό στον Αντρέα, στο λιμάνι, που του μάθανε συνταγές και τεχνάσματα Ιταλοί μάστορες του είδους.
Μπάνιο στο γραφικό ψαροχώρι Μοναστηράκι. Για τους τολμηρούς υπάρχει η ‘Blue Lake’ όπου παραλία και λίμνη χωρίζονται με ξαπλώστρες. Οι πιο μποέμ ρωτήστε τους ντόπιους να σας πουν που είναι το «Παραθάλασσο». Ψάρι στον Ηλιόπουλο, ό,τι έχει πιάσει εκείνη τη μέρα.
Μπάνιο στο Σκάλωμα και κάτσε ως αργά να δεις το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα της ζωής σου. Εκεί είναι ο Γιώργος κάθε χρόνο και φροντίζει να μην σου λείψει τίποτα.
Αν θες ψιλή άμμο πήγαινε Χιλιαδού και το πιο πιθανό είναι να απολαύσεις ένα από αυτά τα beach party που δεν το περίμενες αλλά γύρισες σπίτι σου την επόμενη μέρα.
Να δοκιμάσεις το ψάρι του «Λαππα» στην Μακύνεια και να με ευχαριστείς για πάντα.
Να φας κάτω από τα πλατάνια, στο Γρίμποβο, με θέα την γέφυρα – όραμα του Τρικούπη.
Να περπατήσεις την παραλία Ψάνη με καλαμπόκι στο χέρι ψημένο στα κάρβουνα.
Να πας θερινό σινεμά στο Cine Rex που είναι πάνω στη θάλασσα και αν φυσάει μυρίζεις τα γιασεμιά από τις δίπλα αυλές.
Αν έχεις χρόνο για μονοήμερη εκδρομή ζητά από ντόπιο ψαρά να σε περάσει απέναντι, στα Τριζόνια, το μοναδικό κατοικημένο νησί της περιοχής. Οι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 150 και οι παλιοί θα σου πουν για τότε που ήθελε να αγοράσει το νησί τους ο Ωνάσης και δεν τα κατάφερε.
Στο λιμάνι των πειρατών θα καταλήξεις το βράδυ και με έκπληξη θα διαπιστώσεις πως αυτοί οι ντόπιοι κατάφεραν να ταιριάξουν εκεί μέσα μικρά μπαράκια. Κάτσε στο Centro Porto και ζητά από την Αφροδίτη να σε βάλει στο μπαλκόνι που χωράει μόλις δυο άτομα -η θέα θα σε ανταμείψει. Πήγαινε οπωσδήποτε στο «am» στα σκαλάκια του γράφονται οι πιο ωραίες καλοκαιρινές ιστορίες, ο Μάρκος και ο Αντώνης τις χρωματίζουν με κοκτέιλ κι αν είσαι τυχερός και πετύχεις δίπλα σου τον Λευτέρη, να κάτσεις να τον ακούσεις, διηγήσεις που θυμίζουν Hemingway θα σου κάνουν παρέα για ώρες.
Να πας στη Ναύπακτο αν δεν χορταίνεις να βλέπεις τον ήλιο, αν δεν σου φτάνει ποτέ το καλοκαίρι και αν ονειρεύεσαι ιππότες σε κάστρα γεμάτα νεράιδες και μεθυσμένες θάλασσες.