O Θανάσης Βισκαδουράκης μιλάει για την οικογένεια του και τον γιο του, που του αλλάξαν τη ζωή, τα δύσκολα παιδικά χρόνια που πέρασε στο ορφανοτροφείο και τη συγγνώμη που του ζήτησε ο πατέρας του πριν πεθάνει.

«Το παιδί μου είναι δώρο Θεού. Μετά τη γέννησή του και με τη σύζυγο μου έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος, κοιτάω το γιο μου που μεγαλώνει, με λέει μπαμπά και λιώνω. Οι πιο ιερές λέξεις της ζωής είναι να λες μπαμπά και μαμά, λέξεις που δεν τις είπα ποτέ, όλα ξεκινάνε από την οικογένεια».

«Ήταν δύσκολα τα παιδικά μου χρόνια. Όταν πέθανε η μαμά μου, μωρόν παιδί βρέθηκα στο ορφανοτροφείο στη Θήβα. Στο ορφανοτροφείο έμεινα μέχρι την τρίτη λυκείου μέχρι που πήγα Αθήνα για να περάσω περιοδεύων στο στρατό».

«Ο πατέρας μου πριν πεθάνει μου ζήτησε συγνώμη»

«Στην κηδεία του πατερά μου συνειδητοποίησα ότι μπορεί να απέτυχε ως μπαμπάς αλλά ένωσε τους κωφούς της Ελλάδας. Ο πατέρας μου έκανε το Σωματείο Κωφών το 1945 και είμαι υπερήφανος για αυτόν. Τι να καταφέρει ένας μπαμπάς κωφός με πέντε παιδιά το 1973, ήμουν ο μικρότερος. Σαν παιδί στερήθηκα τη διασκέδαση, το προνόμιο να ζητάω δώρα, ήμουν μόνος μου. Δεν επιτρεπόταν να ονειρευτώ, υλικά αγαθά δεν υπήρχαν. Δεν μου επιτράπηκε να μάθω αγγλικά η να σπουδάσω», αλλά παραδέχθηκε «αγρίευα όταν με κοίταζαν λυπητερά».

Για την σχέση του με την θρησκεία και την Εκκλησία σχολίασε: «Από μικρό παιδί αγαπάω την Εκκλησία. Δεν άντεχα τις καλόγριες, έτρωγα πολύ ξύλο. Ήμουν πάντα το παπαδάκι του Αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου». Και εξηγεί «έδωσα στο παιδί μου το όνομα του Ιερώνυμου γιατί χωρίς αυτόν δεν ξέρω που θα ήμουν».


 

Ακολουθήστε το YourTipster.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τα νεότερα του lifestyle κόσμου.