Ο Πύρρος Δήμας βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Μεγάλη Εικόνα» και έδωσε μια εφ’ ολης της ύλης συνέντευξη αναφερόμενος στην καριέρα του, τα παιδιά του, τα πρώτα δύσκολα χρόνια στην Ελλάδα και τέλος, σε ένα από τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα, τη γιαγιά του.
Ο αθλητής μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο 2004 και τους Ολυμπιακούς αγώνες που έγιναν στην χώρα μας λέγοντας: «Κάθε φορά που έρχομαι στη Νίκαια, συγκινούμαι και ανατριχιάζω. Μεγάλες στιγμές έχω ζήσει, μπορεί το 2004 να μην πήρα το χρυσό, αλλά για 13 λεπτά ο κόσμος μου έδωσε το χρυσό μετάλλιο. Όσες φορές και να δω σε βίντεο αυτή τη στιγμή, δεν είναι το ίδιο με αυτό που ένιωσα εδώ μέσα. Το έχω στην ψυχή μου, είναι κάτι που κρατάω μέσα μου. Τα μετάλλια είναι σαν τα παιδιά σου, τα αγαπάς όλα το ίδιο. Η προσπάθεια και η κούραση και όλες οι στιγμές που έζησες, δεν μπορείς να τις ξεχωρίσεις».
Όπως είπε, όταν έκοψε τον αθλητισμό, τον πήρε από κάτω. Ωστόσο, η σύζυγός του βρήκε τη λύση: «Όταν έκοψα τον αθλητισμό, έπαθα κατάθλιψη. Η σύζυγος μου τότε είχε την ιδέα να γράψουμε τον γιο μας, τον Βίκτωρα ποδόσφαιρο. Πήγαινα λοιπόν, με τον γιο μου στο γήπεδο, καθόμουν με άλλους μπαμπάδες, γνώρισα νέο κόσμο, έκανα εντελώς διαφορετικά πράγματα. Ασχολούμουν πιο εντατικά με τα παιδιά και τις δραστηριότητές τους. Όλη μου η ζωή ήταν μια προπόνηση και ήταν όλα έτοιμα πάντα. Όταν αυτό τελείωσε, κατάλαβα ότι δεν ήξερα τίποτα».
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στον ρατσισμό που βίωσε, στα 19 του: «Οι Βορειοηπειρώτες ήρθαν και ήταν οι Αλβανοί, αυτό ήταν ένα μεγάλο παράπονο. Οι Πόντιοι έρχονταν από τη Ρωσία και έπαιρναν κατευθείαν διαβατήριο. Για εμάς ήταν Γολγοθάς, με χαρτιά Αλλοδαπών. Δεν μπορώ να περιγράψω την ταλαιπωρία». Όσο για τα αγαπημένα του πρόσωπα, δήλωσε πως ξεχωρίζει τη γιαγιά του, Ελένη. Πλέον, έχει φύγει από τη ζωή. Ωστόσο, παραμένει ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή του: «Η γιαγιά μου μεγάλωσε μόνο εμένα, δεν γνώρισε άλλο εγγόνι. Ξυπνούσε και πήγαινε και μου μάζευε μούρα, μου τα έκανε με ζάχαρη, με είχε βασιλιά. Το 1990, την τελευταία φορά που την είδα, το καλοκαίρι είχα μαζέψει λεφτά και πήγα να της ψωνίσω. Και έλεγε “τόσα να σου δώσει ο Θεός”. Πέθανε το 1990 τον Δεκέμβριο, δεν πρόλαβε να με δει στους αγώνες. Μπορεί να “έφυγε”, αλλά με έβλεπε από εκεί ψηλά. Ήταν ολόκληρο πανεπιστήμιο η γιαγιά μου. Σκληρές γυναίκες, έμεινε στα 40 μόνη της με τέσσερα παιδιά και τα μεγάλωσε μόνη της».
Για τα τέσσερα παιδιά του, εξήγησε πως παρά την απόσταση που τους χωρίζει, προσπαθεί να κρατά επαφές μαζί τους με κάθε τρόπο: «Τα παιδιά είναι στην άλλη άκρη του κόσμου και ευτυχώς υπάρχει το διαδίκτυο και έχουμε μια ομαδική συνομιλία, όπου μια φορά την εβδομάδα μιλάμε όλοι μαζί σε βιντεοκλήση. Δεν είναι εύκολο, αλλά οι άξιοι άνθρωποι δεν χάνονται ποτέ. Όταν έχεις τέσσερα παιδιά, δεν έχεις την επιλογή να τα παρατήσεις, δεν μπορείς να περιμένεις να σε βοηθήσει ο Θεός, πρέπει εσύ να προσπαθήσεις και να κάνεις πράγματα για εσένα. Πρώτον, να είσαι υγιής και καλά και δεύτερον, να είσαι κοντά τους, να στηρίξεις τις επιλογές τους. Έμαθα λίγο αργά, αλλά έμαθα. Τον μικρότερο γιο μου, τον Νικόλα τον έχω εδώ, τον μεγάλωσα, ήμουν δίπλα του. Θυμάμαι ότι την κόρη μου την Μαρία, μετά τη γέννησή της έκανα σχεδόν 6 μήνες να την ξαναδώ, λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων. Είμαι περήφανος για τα παιδιά μου, θέλω να είναι τυχερά και να προοδεύσουν. Ευτυχώς που έκανα τα παιδιά μου μικρός, γιατί τώρα είμαστε φίλοι».
Τέλος, έκανε μια αναφορά και στο Survivor All Star, καθώς η σύντροφός του, Αφροδίτη Σκαφίδα αγωνίζεται στην ομάδα των Διασήμων: «Πηγαίνω κάθε χρόνο στον Άγιο Δομίνικο, γιατί λόγω δουλειάς πάμε με την ομοσπονδία για αγώνες. Είμαι καλά, η ζωή συνεχίζεται, είμαι ήρεμος, είμαι καλά και είμαι ευτυχής». Δες περισσότερα στα παρακάτω αποσπάσματα:
Ακολουθήστε το YourTipster.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τα νεότερα του lifestyle κόσμου.